Opatrywanie ran to umiejętność, którą warto posiadać, gdyż nigdy nie wiemy, kiedy będziemy musieli ją wykorzystać. Dobrze jest mieć uporządkowaną wiedzę w tym temacie, by nasze działania przyniosły realną korzyść. Podpowiadamy, co należy wiedzieć na temat wykonywania opatrunków w warunkach domowych.
Jakie są zasady w przypadku opatrywania ran?
Sposób postępowania z konkretną raną zależy w dużej mierze od tego, jakiego jest ona rodzaju. Proces ten może składać się z wielu etapów. Gdy rana mocno krwawi, w pierwszej kolejności powinniśmy zatamować krwawienie, najlepiej poprzez ucisk. Gdy krwawienie z rany ustanie, musimy zabezpieczyć ją przed zakażeniami oraz zanieczyszczeniami. Można to zrobić za pomocą zimnej, bieżącej wody lub roztworu soli fizjologicznej. Następnym krokiem jest dezynfekcja środkiem antyseptycznym. Ostatni etap to założenie opatrunku, który będzie dostosowany do tego konkretnego rodzaju rany, zazwyczaj z wykorzystaniem jałowej gazy. Po wygojeniu się ran należy je smarować maściami nawilżającymi, np. z witaminami, zapobiegniemy w ten sposób powstawaniu blizn.
Jakie są rodzaje opatrunków?
Możemy wyróżnić kilka rodzajów opatrunków pod względem pełnionych przez nie funkcji. Jednym z nich jest opatrunek uciskowy, który stosowany jest na rany, w których występuje krwawienie – inaczej nazywane są opatrunkami tamującymi. Innym rodzajem jest opatrunek obłożeniowy, który stosujemy, aby usztywnić dane miejsce, np. przy ranach z obecnością ciała obcego lub też przy załamaniach otwartych. Istnieję również opatrunki osłaniające – ich funkcją jest ochrona rany przed zanieczyszczeniami z zewnątrz oraz zbieranie krwi i płynów ustrojowych.
Gazy opatrunkowe jałowe i niejałowe
Gazy są niezbędnym wyposażeniem każdej apteczki, nawet tej domowej. Są one elementem większości opatrunków. Wynika to z faktu, że jest to materiał łatwy do założenia, chłonny. Ponadto, bardzo dobrze przepuszcza powietrze i nie przykleja się do rany, a także jest odporna na działanie wysokiej temperatury. Wykorzystujemy ją w wielu sytuacjach – do zabandażowania kończyny w celu jej unieruchomienia, w celu zabezpieczenia krwawiącej rany, a także przy stłuczeniach i oparzeniach. Gazy są również używane przy zabiegach ambulatoryjnych i chirurgicznych, spotkać je możemy nawet podczas wizyty u stomatologa lub w trakcie pobierania krwi w laboratorium. Świadczy to o tym, że możliwości ich zastosowań jest naprawdę wiele. Często spotykamy się z określeniami „gaza jałowa” i „niejałowa” – co one właściwie oznaczają? Gazy jałowe poddane są sterylizacji chemicznej, dzięki czemu mamy pewność, że nie znajdują się na nich żadne drobnoustroje. Możemy ją stosować bezpośrednio na zranione miejsce, czego nie możemy zrobić w przypadku gazy niejałowej. Stosując ten drugi rodzaj gazy, niejałowej, rana musi być wcześniej odpowiednio zdezynfekowana. Gazy niejałowe można zakładać na sterylny opatrunek – może pełnić funkcje bandażu lub opaski uciskowej.
